Η ζωή είναι ωραία (ποίημα)
Το πρωί όταν ξυπνάω το κράνος μου φορώ, το ποδήλατο μου παίρνω και βγαίνω βόλτες όπου βρω! Η ζωή μου είν΄ωραία το ποδηλατάκι καβαλώ με το κράνος μου παρέα στο...
Είμαι ένα αυτοκίνητο κόκκινο και γυαλιστερό και με φωνάζουν Μπιπ-μπιπ. Έχω σκούρα τζάμια και καθαρές κι ολόμαυρες ρόδες.
Το αφεντικό μου με χρησιμοποιεί σχεδόν κάθε μέρα, για να πάει στη δουλειά του. Έχω δει πολλά αυτοκίνητα και πολλούς ανθρώπους. Όμως οι άνθρωποι είναι απρόσεκτοι, δεν παρατηρούν σωστά τα φανάρια και τις πινακίδες και κινδυνεύουν έτσι και οι άλλοι άνθρωποι και τα αυτοκίνητα.
Όταν το αφεντικό μου φτάνει στη δουλειά του με παρκάρει κι εγώ πιάνω το κουτσομπολιό με τα υπόλοιπα αμάξια.
Δυο φορές την εβδομάδα μου κάνει ένα ντουζάκι, γι αυτό και είμαι πάντα καθαρό, αν και είμαι λίγο παλιό.
Βέβαια το ότι είμαι παλιό, δεν σημαίνει ότι έχω και κάτι κακό μια και στα τσεκάπ μου βγαίνω πάντα τέλειο και έχω και κατακτήσεις!
Στενοχωριέμαι βέβαια μήπως κάποτε με αλλάξει αλλά όλα είναι στη ζωή των αυτοκινήτων!!!
Σύνδεση