Οι συγγραφείς της τάξης μας…

Τετάρτη, 3 Μαΐου 2017
«Μια μέρα το αποφάσισα πως δεν γίνεται να κάνω υπομονή, γιατί είχα διαβάσει τόσα πολλά βιβλία που μου άνοιξαν τη φαντασία να γράψω αυτήν την ιστορία του μυαλού μου».

Δεν πέρασε πολύς καιρός και έγινα 18 χρονών, έτσι αποφάσισα να κάνω τη δική μου περιπέτεια στο διάστημα. Μάζεψα πολλά και μεγάλα φύλλα και ύστερα έφτιαξα την μαγική αερόσκονη για να μπορώ να κάνω τα φύλλα να πετάνε. Ύστερα μάζεψα τους φίλους μου, την Κική, τον Γιάννη, τη Μαρία Λ. , τον Γιώργο, τον Άγγελο, την Χρύσα και την Ραφαηλία, τους έδωσα τα μαγικά φύλλα και φύγαμε για το μεγάλο και απέραντο διάστημα.
Εκεί είδαμε πολλούς πλανήτες και αστέρια, σταματήσαμε πάνω στο φεγγάρι και κοιτάξαμε τη γη. Ήταν πολύ όμορφη και χρωματιστή?! Κάποτε είχα ακούσει πως η γη γυρίζει γύρω από τον εαυτό της και πως αν γυρίσει μία φορά έχει περάσει μία μέρα, αλλά αυτό εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Επίσης η γη για να περάσει ένας χρόνος γυρίζει ταυτόχρονα και από τον εαυτό της και από τον ήλιο και κάνει 365 γύρους για να φτάσει στο ίδιο σημείο.
Μιλήσαμε ώρες ολόκληρες για τη γη..! Η Μαρία Λ. πρόσεξε πως η γη έκανε μισό κύκλο, έτσι καταλάβαμε πως είναι ώρα για ύπνο. Το άλλο πρωί είχαμε ξεχάσει πως ήμασταν έξω από τη γη και νομίζαμε πως είναι ακόμη νύχτα! Έτσι μετά από αυτό το αστείο μπέρδεμα αποχαιρετήσαμε το φεγγάρι. Καθώς προχωρούσαμε, είδαμε και τον μετεωρίτη που έπεσε στη γη πριν από εκατομμύρια χρόνια και εξαφάνισε όλους τους δεινόσαυρους. Ήμασταν εξαντλημένοι και ξαποστάσαμε σε ένα αστέρι. Δεν προλάβαμε καλά –  καλά να καθίσουμε και μας πήρε ο ύπνος πάνω στο λαμπρό αστέρι. Μόλις ξυπνήσαμε, ανοίξαμε το σακίδιο για να πάρουμε το κολατσιό μας, όμως είχε τελειώσει, έτσι αναγκαστήκαμε να μείνουμε νηστικοί, μα δεν μπορούσαμε να κρατηθούμε άλλο! Ευτυχώς, μας βρήκαν οι εξωγήινοι «Stars» καβάλα στις χιονόγατές τους και μας πήγαν στον πλανήτη «Super Star». Εκεί γνωρίσαμε 6 εξωγήινους : τον Ντέιβιτ, τον Άντι, τη Ντόρι, τη Χάιντι, τον Γούιλιαμ και τον Νιλς και μας έδωσαν να φάμε τα πλανητάκια stars κάτι μικρά, στρόγγυλα και νόστιμα γλυκάκια . Μας έβαλαν να κοιμηθούμε. Το άλλο πρωί μας έδωσαν να φάμε και να πιούμε ακτινοχυμό. Ήταν το ζουμί μιας ακτίνας του ήλιου. Γρήγορα, όμως, ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε τον πλανήτη  «Super Star». Μας είχαν δώσει ένα σακίδιο γεμάτο με φαγητά, έτσι το ανοίξαμε για να βρούμε να φάμε κάτι. Ξάφνου πετάχτηκαν η Ντόρι και ο Γουίλιαμ μέσα από το σακίδιο γελώντας.
– Μα?μα?.μα τι κάνετε εσείς εδώ; τους ρωτήσαμε.
– Εμείς ήρθαμε για τη μεγάλη περιπέτεια! Έτσι Γουίλιαμ;
– Έτσι ?.έτσι ακριβώς όπως τα λες!
Όμως παραμόνευε ένας πολύ μεγάλος κίνδυνος! Το Κρίπερ με τα τεράστια πλοκάμια του μας πήρε τα μαγικά φύλλα και ύστερα έβαλε στόχο κι εμάς, αλλά δεν πρόλαβε και ?.
– Χέι! Εδώ, άσε τους ήσυχους, έλα να πιάσεις εμένα! Ακούστηκε μία φωνή.
Είχαμε αρχίσει να αιωρούμαστε, πέσαμε πάνω στο ηρωικό μας αεροπλάνο.
– Ααα! Εσείς είστε οι μικροί αστροναύτες;
– Ναι! Του είπαμε εμείς
– Με λένε μικρό πρίγκιπα και μένω στον πλανήτη «Β612» και έχω μία αλεπού  και ένα τριαντάφυλλο που με περιμένει πώς και πώς!
– Μικρέ πρίγκιπα, μας θυμάσαι;
– Ντόρι , Γούιλιαμ.. και βέβαια σας θυμάμαι!
Ο μικρός πρίγκιπας μας φιλοξένησε καλά , μα ο χρόνος πέρασε και πάλι πολύ γρήγορα. Έτσι φύγαμε από τον πλανήτη  «Β612».
Εκεί που προχωρούσαμε ένα τέρας μας άρπαξε και μας έβαζε σιγά –  σιγά στο στόμα του?. Επίσης έκανε έναν περίεργο θόρυβο?ντιιιιιιρ?..ντιιιιιρ?. Όμως, τελικά, ήταν το ξυπνητήρι που μου χάλασε το ωραίο και περιπετειώδες όνειρο?..

Από τη Μιχαέλα  Βογιατζή
Τάξη Γ2

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΜΟΥ (ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΧΑΕΛΑ)

About Δέσποινα Παράσογλου

avatar

Δασκάλα του 1ου Δημοτικού Σχολείου Πολίχνης ...

1 Comment

  1. avatar
    Όλγα Γρηγοριάδου

    Κοριτσάκι μου όμορφο!Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από σένα!!!Είμαι σίγουρη ότι θα συνεχίσεις να γράφεις!Αυτό φάνηκε εξάλλου από την Α τάξη!Όπως είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσες να ασχοληθείς και με το θέατρο!Βλέπω όμως ότι το όνειρό σου να κατακτήσεις το διάστημα….συνεχίζεται!Σου εύχομαι να το πραγματοποιήσεις κάποια στιγμή (πού ξέρεις;) μέσα από την καρδιά μου!Συνέχισε ,μικρούλα μου και ό,τι χρειαστείς …είμαι κοντά σου!!!ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε εσένα πρωτίστως και κατόπιν στην κυρία Δέσποινα που σε ενέπνευσε και σε ενθάρρυνε να γράψεις!!Σ΄αγαπώ !

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

*